کتاب گوژپشت نتردام

کتاب گوژپشت نتردام اثری است از ویکتور هوگو، به ترجمۀ عرفان حسن زاده و چاپ انتشارات پنجره.کشیش اصلی کلیسای نتردام که مردی باتقوا است پس از دیدن ازمرالدا شیفتۀ او می شود و تصمیم می گیرد که به کمک کازیمودو، گوژپشت نتردام، دختر کولی را بدزد؛ اما افسر کمان دارهای گارد شاهنشاهی که فوبوس دوشاتوپر نام دارد او را از چنگ کازیمودو در آورده و گوژپشت را دستگیر می کند. کتاب حاضر از آثار برجستۀ جهان در سبک رمانتیک است و توسط نویسنده، شاعر و نمایشنامه نویس برجستۀ فرانسوی نگاشته شده که صاحب آثار ارزشمندی چون بینوایان و مردی که می خندد، است.

صدای بلند ناقوس کلیسا، پرده های گوش پسرک بیچاره را پاره کرد و او کر شد. کر شدن کازیمودو باعث شد تا صحبت هم نکند. برای این که، می ترسید اطرافیانش بیش از پیش به او بخندند. اما گاهی پیش می آمد که مجبور بود حرف بزند. در این وقت ها، کازیمودو حس می کرد زبانش سفت و سخت شده است. پس، منظورش را با علائم اشاره می رساند.

قدم به قدمِ تالارهای کلیسا، راهروها، اتاقک ها و راه پله ها برای کازیمودو مثل خانه ی مادری اش بود. او مانند مارمولکی روی دیوارهای بیرونی برج های کلیسا می خزید. مثل یک کودک از پایین تا بالای کلیسا را چهار دست و پا طی می کرد. روی طاق ها و ناودان ها پیچ و تاب می خورد. انگار شکل زشت سرش روی مغزش هم تاثیر گذاشته بود و باعث شده بود با مردم دشمنی داشته باشد. البته، قابل درک بود. او در همه ی عمرش مسخره و اذیت شده بود و همه او را پس زده بودند.

کازیمودو در خانه اش، ناقوس های کلیسا را بیشتر از هر چیز دیگری دوست داشت. برایشان اسم هم گذاشته بود. با ناقوس ها درددل می کرد، از آن ها مراقبت می کرد و جوری رفتار می کرد که انگار زبانشان را می فهمد. صدای ناقوس ها تنها صدایی بود که هنوز می توانست بشنود.