کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست

توضیحات

آن‌چه از دست رفته است برنخواهد گشت. این‌جا، درون این حقیقت، هیچ‌چیزِ زیبایی وجود ندارد.
پذیرشْ مهم‌ترین چیز است.
درد دارید. دردتان بهتر نمی‌شود.
واقعیتِ اندوه با آن‌چه دیگران از بیرون می‌بینند بسیار متفاوت است. دردی در این دنیا وجود دارد که نمی‌توانید با شادی از تن‌تان بیرون کنید.
به راه‌حل نیاز ندارید. نیاز ندارید اندوه‌تان را پشت سر بگذارید. شما به کسی نیاز دارید که اندوه‌تان را بفهمد و بپذیرد. به کسی نیاز دارید که وقتی، درمیانِ وحشتِ سوسوزننده ایستاده‌اید و به حفره‌ای خیره می‌مانید که زمانی زندگیِ شما بوده است، دست‌های‌تان را محکم بگیرد.
بعضی دردها را نمی‌‌توان درمان کرد؛ فقط باید آن‌‌ها را به دوش کشید.
-از متن کتاب-
وقتی فقدانی دردناک یا اتفاقی تکان‌دهنده دنیای‌تان را تیره‌وتار می‌کند، اولین چیزی که باید بدانید این است: اندوهگین‌شدن هیچ ایرادی ندارد. مگان دیواین می‌گوید: «اندوه همان عشق است در وحشی‌ترین و دردناک‌ترین شکل خود؛ واکنشی طبیعی و عاقلانه به ازدست‎دادن.» اما چرا فرهنگ ما اندوه را بیماری‌ای می‌داند که باید درمان شود، آن هم در سریع‌ترین زمان ممکن؟
در عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست، مگان دیواین رویکردی جدید و عمیق به تجربه‌ی اندوه و همچنین نحوه‌ی تلاش ما برای کمک به کسانی‎که مصیبت دیده‌اند ارائه می‌دهد. مگان که تجربه‌ی اندوه از هر دو جنبه ـ هم به‌عنوان درمانگر و هم به‌عنوان زنی که شاهد غرق شدن همسر محبوبش ـ را دارد، با بینشی عمیق از حقایق ناگفته‎ی فقدان، عشق و التیام می‌نویسد. او هدف تجویزشده‎ی جامعه برای بازگشت به یک زندگی “شاد” و عادی را بی‌اعتبار کرده و راه میانه‌ی بسیار سالم‌تری را جایگزین می‌کند؛ راهی که ما را دعوت می‌کند زندگی را در کنار اندوه بسازیم، به جای این‌که تلاش کنیم بر آن غلبه کنیم.
مگان می‌نویسد: «غم‌واندوه _ درست مثل عشق _ نیازی به راه‌حل ندارد.» این کتاب با داستان‌ها، تحقیقات، نکات زندگی و شیوه‌های عملی خلاقانه و مبتنی بر آگاهی و همچنین تجارب نویسنده، راهنمای منحصربه‌فردی است برای اتفاقات ناگواری که سر راه همه‌ی ما ـ چه در زندگی شخصی خودمان و چه زندگی کسانی که دوست‌شان داریم – قرار می‌گیرد.
عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست، کتابی است برای آنان که اندوهگین‌اند، و برای کسانی که آنان را دوست دارند؛ کتابی برای همه‌ی کسانی که به دنبال دوست داشتنِ بهتر و بیش‎تر خود و دیگران‌اند.