کتاب یخبندان اثر توماس برنهارت

کتاب یخبندان اثر توماس برنهارت، نخستین رمان نویسنده نامدار اتریشی، به‌خاطر سبک منحصربه‌فرد و تم‌های تاریک و عمیقش در موضوعاتی چون یأس، انزوا و روان انسان، شهرت یافته است. این رمان که در سال 1963 منتشر شد، داستان دانشجوی پزشکی‌ای را روایت می‌کند که از سوی استادش مأموریت می‌یابد به روستای دورافتاده‌ای در اتریش سفر کند تا نقاشی به‌نام استراخ را زیر نظر بگیرد. او در آنجا، با نگرش‌ها و تفکرات فلسفی و غم‌انگیز استراخ مواجه می‌شود. «یخبندان» لحن خاص آثار بعدی برنهارد را رقم زده و به پرسش‌های وجودی و نگاهی نقادانه به نهادهای اجتماعی و انگیزه‌های انسانی می‌پردازد.

در قسمتی از کتاب یخبندان اثر توماس برنهارت می خوانیم:

حداقل می‌شد احوالم خوب باشد. چرا خوب نیست؟ نه بی‌حوصله‌ام و نه ترسیده‌ام. دردی ندارم. چیزی آزارم نمی‌دهد. انگار در یک‌آن آدم دیگری می‌شوم. بعد دوباره: درد و ناراحتی برمی‌گردد. بله، خودم هستم. می‌بینید: همۀ زندگی‌ام همین بوده!… هیچ‌وقت هم خوشحال نبوده‌ام! هیچ‌وقت! خوشحال نبوده‌ام! در آن احوالی نبوده‌ام که مردم اسمش را می‌گذارند خوشحالی. چون اشتیاق بی‌حدوحصرم به غیرمعمولی بودن، عجیب بودن، خاص بودن و دست‌نیافتنی بودن، این اشتیاق همه‌جا مثل خوره به جانم می‌افتاد و همه‌چیز را خراب می‌کرد، تا جایی که روحم در عذاب بود… فکرش را بکنید چه وضعیتی می‌شود، وقتی خودت را مثل یک کتاب باز می‌کنی و همه‌جا غلط‌های چاپی می‌بینی، غلط پشت غلط، تمام صفحات پر از این اشتباهات‌اند!