«گور به گور» رمانی است اثر ویلیام فاکنر نویسنده شهیر آمریکایی و برنده جایزه نوبل ادبیات که برای نخستین بار در سال ۱۹۳۰ در آمریکا چاپ شد. عنوان کتاب برگرفته از کتاب ششم ادیسه اثر هومر می باشد که در آن آگاممنون خطاب به اودیسئوس جمله عنوان کتاب یعنی «As I Lay Dying» را به کار می برد.

دریابندری همچنین معتقد است: « گوربه گور» کتاب عجیبی است ؛ زاویه دید داستان دایم درحال تغییر است ، « گور به گور» نزدیک به سی کاراکتر دارد ، این شخصیت ها هر کدام از هر واقعه ای برداشت خودشان را روایت می کنند و روایت هرکدام ، با دیگری متفاوت است ؛ به همین دلیل است که برخی باورنمی کنند که فاکنر این کتاب راظرف شش هفته نوشته باشد  و این حرف به شوخی شبیه است.

کتاب «گوربه گور» داستانی است مربوط به توده مردم آمریکا و شخصیت های این کتاب جزء طبقه ی روشنفکر وتحصیل کرده نیستد . داستان درزادگاه نویسنده ؛  جنوب آمریکا اتفاق می افتد ونثرکتاب به زبان محاوره ای مردم جنوب است . من هم سعی کردم این کتاب را به نثر محاوره ای فارسی برگردانم . اگر می خواستم این کتاب را به زبان ادبی برگردانم خوب نمی شد  و سعی کردم نثر کتاب ، به نثر محاوره ی  فارسی نزدیک باشد.»

خواندن «گور به گور» سخت و لذت بخش است. سخت از آن جهت که صداهای بسیاری را می شنوید از ناخودآگاه ذهن های متعددی که هر کدام به شیوه خودشان به مسائل خودشان فکر می کنند و همه هم لزوما «سالم» نیستند. کنار هم چیدن این صداهای متفاوت و تشخیص حقیقت بیرونی و انطباق آن با واقعیت درونی هر کدام از این ذهن ها نیازمند صرف انرژی و وقت زیادی است. به همین دلیل هم خواندن «گور به گور» یک فعالیت ذهنی سنگین است که بعد از انجام آن احساس خستگی می کنید. اما لذت خواندن این رمان هم به همین پیچیدگی ربط دارد. خواننده مدام در حال تلاش برای درک موقعیت خود و حل معماهای بسیاری است که به ذهنش هجوم می آورند. حل هر کدام از این معماها هم زمان حس غرور ناشی از پیروزی در یک نبرد، و میل به تحسین معمار چیره دست این بازی را در او بیدار می کنند. به علاوه، فرصت به دست آوردن درک مستقیم از درون شخصیت های مختلف هم برای خیلی ها لذت بخش است.