کتاب چنگیزخان (زندگی/مرگ و رستاخیز)

معرفی کتاب چنگیزخان (زندگی/مرگ و رستاخیز)

این کتاب سرگذشت و تاریخ مغولان که در نه فصل تدوین یافته است. فصل اول درباره چنگیزخان و چگونگی بالیدن و به قدرت رسیدن، فتوحات و سرانجام مرگ اوست. در فصل دوم جانشینان چنگیز معرفی شده اند.

کتاب چنگیزخان زندگی، مرگ و رستاخیز نوشته جان من و ترجمه رفیع رفیعی از زندگی چنگیزخان مغول صحبت می‌کند. مردی که توانست با متحد کردن قبایل مغول، بخش زیادی از آسیا، روسیه، اروپا و چین را تحت تصرف خود درآورد.

درباره کتاب چنگیزخان

جان من از مورخان برجستة معاصر علاقه بسیاری به مغولستان و تاریخ اطلاعات نوشتاری مربوط به آن سرزمین دارد.

«این اثر با قلمی جذاب و زیبا نگارش شده است… گزارشی مهیج از زندگی، مرگ و ادامة نفوذ چنگیز… پژوهشی جدید و جالب.»
روزنامه گاردین

«اثری عالی با نگارش و تحقیقی خوب.»
میل آن ساندی

«اثری گیرا و شورانگیز.»
ایندیپندنت آن ساندی

«جالب… جان من تصویر روشن و فرح‌بخشی همچون سوارکاران مغول که با آنان سفر کرده ارائه می‌دهد… این نه‌تنها یک گزارش فصیح در بارة یک چهرة مسحورکنندة تاریخی و مردم اوست بلکه طنین تاریخ نیز به شمار می‌رود.»
فصلنامه کتاب‌های واتراستون

«این یک داستان بزرگ است.»

«جان من راهنمایی عالی است… او که به خوبی با زبان مغولی آشناست، به اغلب نقاط مغولستان سفر کرده است و در بارة بیش‌تر رمز و رازهای زندگی چنگیز به تحقیق پرداخته است. تجربیات او در این کتاب می‌درخشند.

به نظر می‌رسد که برای چنگیز خان در میان قبایل مغول احترام بسیار زیادی قائلند. اما در ایران کمتر کسی از او با نام نیک یاد می‌کند. او بین سال‌های ۱۱۵۵ تا ۱۱۶۲ به دنیا آمد و ۱۸ اوت ۱۲۲۷ هم از دنیا رفت. نام اصلی او تموچین بود. او توانست قبایل مغول را با یکدیگر متحد کند و بخش‌های زیادی از آسیا، روسیه، ایران، چین و اروپای شرقی را تحت تصرف خود در آورد.

تموچین در زبان مغولی به معنای آهنگر است. لقب چنگیز را بعدا به او دادند و معنایش را هم شاه شاهان یا جنگجوی برتر می‌دانند. اما دلیل چنین لقبی چیست؟

در سال ۱۲۱۸ میلادی یورش مغولان به ایران آغاز شد. در آن زمان محمد خوارزمشاه بر ایران سلطنت می‌کرد اما او به آبسکون که جزیره‌ای در دریای خزر است فرار کرد. پسرش جلال‌الدین در برابر مغولان ایستادگی کرد و شجاعتش را به رخ کشید.

خراسان و نیشابور که از گذشته‌های دور مهد علم و دانش ایران بودند غرق در خون گشتند. آن‌ها حتی به سگ‌ها، گربه‌ها و حیوانات هم رحم نکردند. این نابودی و تخریب آن چنان گسترده بود که ایران پس از آن هرگز نتوانست به شکوه و جلال دوران پیشین باز گردد.