آنا گاوالدا هجده سال پس از چاپ اولین مجموعه داستانش، دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد، بار دیگر با این کتاب به دنیای داستان کوتاه قدم گذاشته است.گاوالدا اجازه می‌ دهد که شخصیت‌ های داستان‌ ها به جای او روی صحنه نقش بازی کنند و همین است که آثار او را جذاب می‌ کند.

این صداها که انگار با هم ترانه‌ ای را می‌ خوانند چه می‌ گویند؟ از تنهایی آدم‌ ها و درد از دست دادن حرف می‌ زنند. از اعجاز آشنایی‌ ها و نیروی عشق می‌ گویند. عنوان کتاب نیز اشاره‌ ای است به لحظه‌ ای که پرده از شخصیت‌ های داستان کنار می‌رود و باید بدانند چه به دست آورده‌ اند و چه از دست داده‌ اند.