هایکو در حقیقت یک سبک شعری است که در ژاپن بوجود آمد. هایکو شعری کوتاه است و معمولا در آن سعی می شود تا تصویری از طبیعت در ذهن خواننده ایجاد شود. زبان در این نوع شعر برخلاف شعر فارسی، تنها وسیله ی انتقال مفاهیم است، در شعر فارسی زبان خود بخش مهمی از شعر است که با آرایه ها تزیین می شود، در هایکو خبری از تزیینات زبانی است شاعر در پی فراچنگ آورد لحظه ای ناب است لحظه ای خاص که فراتر از زبان است لحظه ای وجودی.

هر هایکو از 17 هجا یا مورا بوجود می آید که در سطر اول 5 هجا در سطر دوم 7 هجا ودر سطر سوم نیز 5 هجا دارد البته این تقسیم بندی بیشتر خارج از ژاپن برای راحتی رواج دارد و در ژاپن هایکو را در یک سطر می نویسند. می توان گفت که هایکو در ایران با کتاب شاملو معرفی شد اما اولین نفری که هایکو را به فارسی ترجمه کرد سهراب سپهری بود که به هایکو وزن داده بود. در کتاب هایکو شعر ژاپنی از آغاز تا امروز شاملو سعی داشته تا برترین هایکو ها را گرداوری کند. علاوه بر این وی به تحلیل و بررسی مفاهیم پنهان در هایکوها می پردازد و به خواننده کمک می کند تا ارتباط قوی تری با شعر برقرار کند. بیش از 4000 هایکو توسط پاشایی ترجمه شد و شاملو در حدود 1400 هایکو را که می توانست به فارسی چاپ کند انتخاب کرد.