ویلی لومان، فروشنده‌ی دوره‌گرد نیویورکی، 63 ساله شده است. کارش به کسادی گراییده و روزبه‌روز طی راه زندگی و تأمین معاش برایش دشوارتر می‌شود. سی‌وچهار سال به موسسه‌ی واگنر خدمت کرده است؛ ابتدا در خدمت واگنر پیر بود و اکنون در خدمت پسر او، هوارد واگنر جوان. اما این جریان به‌رغم سابقه‌ی 34 ساله‌ی ویلی لومان، او را از کار اخراج می‌کند. بنیاد نمایش‌نامه‌ی میلر، فاجعه‌ی زندگی مردی است که به قول خود میلر «بر نیروهای زندگی نظارت و اختیاری ندارد.» مسئله‌ی اصلی بر سر این است که یک انسان، موجودی بیولوژیک، ساخته از پی و خون و روح، که شکل و محتوای زندگی‌اش را جامعه‌ی سرمایه داری تعیین می‌کند، چگونه می‌تواند باشد و راه زندگی را بپیماید، و پیری و شوربختی‌های همراه با آن فقط بهانه است، بهانه‌ای برای تأمل در سرنوشت انسان در جامعه‌ مبتنی بر استثمار.

کتاب مرگ فروشنده اثری است ماندگار از آرتورمیلر نمایش‌نامه‌‌نویس صاحب‌سبک آمریکایی. میلر در این نمایش‌نامه از نظام سرمایه‌داری انتقاد کرده و تبعات به‌جامانده از این سیستم را به‌تصویر کشیده است.