کتاب مادر ترزا شامل یادداشت های شخصی خود او است، خوانندگان سرگذشت او را از زمان تولدش در آلبانی با نام اگنس گونجا بویاجیو تا شهرت جهانی اش با نام مادر ترزا دنبال خواهند کرد. راهبه ای که در مناطق بیمار و مرگ زده ی کلکته ی هند حاضر شد و ماموریت های خیرخواهانه ی خود را در سراسر جهان از سنین جوانی آغاز کرد. به عنوان یک زن در سیستم کاتولیک مردسالار، او مجبور بود به مراتب بالاتر و حتی واتیکان ثابت کند که توانایی اداره ی پروژه های پیشنهادی خود را دارد. رویای او برای زندگی و کار میان بینواترین فقیرها و به عنوان یکی از آن ها، نتایج اجتماعی زیادی داشت.
“مک گرین” در این کتاب تاریخچه ای موفقیت ها و گسترش فعالیت های “مادر ترزا” را بیان می دارد که در نهایت سبب شد توجه مقامات بالاتر به تلاش های او جلب شود. این توجه رو به افزایش، البته منجر به موشکافی و انتقاد از ایدئولوژی، روش های مراقبت و تامین مالی ماموریت ها شد. سوالاتی در این باره مطرح شد؛ نظیر اینکه چرا او ابزارهای پزشکی بهتر برای درمان بیمارانش را رد کرد ولی وقتی خودش بیمار شد، بهترین و آخرین روش های درمانی را دریافت نمود؟ برای چه از چارلز کیتینگ که یکی از مهره های اصلی در رسوایی های ذخیره ی پول و وام در دهه هشتاد میلادی بود، پول دریافت کرد؟ در این اثر درباره ی اتهامات مربوط به ریاکاری و تبرئه شدن او نیز بحث شده و خوانندگان با این سوال که آیا “مادر ترزا” شایسته تقدیس است یا خیر، به چالش کشیده می شوند.
“مادر ترزا” با سبک زندگی ساده و معمولی خود شناخته می شود. این زندگینامه بیان می دارد که او تنها با یک عقیده از مرز معمولی بودن فراتر رفت و آن اعتقاد به این بود که برای کار کردن فراخوانده شده است. زمانی که کارهای او برایش شهرت به همراه آورد، او از این شهرت برای پیشبرد بهتر اهدافش استفاده نمود و در مقیاس جهانی، این شناخته شدن سبب شد تا بتواند کارهایش را راحت تر پیش ببرد. او به الگویی از فداکاری و خدمت بدل شد اما نقایص انسانی اش پشت نقاب قداست او پنهان ماند.