آقاقوقولی یک خروس پیر بود که هر روز صبحِ زود، می‌‌‌‌پرید و روی چوب جلوی انباری می‌‌‌‌نشست. بعد هم شروع می‌‌‌‌کرد به قوقولی قوقو کردن. آن‌‌‌‌قدر قوقولی قوقو می‌‌‌‌کرد که همه از خواب بیدار می‌‌‌‌شدند و مشغول کارهایشان می‌‌‌‌شدند.
فصل پاییز بود و هوا دیگر سرد شده بود. حسنی اصلاً دلش نمی‌‌‌‌خواست صبح زود از جایش بلند شود و به مدرسه برود. رختخواب گرم خیلی می‌‌‌‌چسبید و اصلاً حال و حوصله‌‌‌‌ی آن هوای سرد و مدرسه رفتن را نداشت. هر روز صبح که آقا خروسه شروع به خواندن می‌‌‌‌کرد، حسنی باید از خواب بیدار می‌‌‌‌شد. غلت می‌‌‌‌زد و با خواب‌‌‌‌آلودگی می‌‌‌‌گفت: «وای! بسه دیگه آقا خروسه! چرا ساکت نمی‌‌‌‌شوی؟»