ما پشت میزنشین‌ها هرروز صبح سر کارمان می‌رویم و روی همان صندلی همیشگی می‌نشینیم و به مانیتور و در و دیوار اتاقمان چشم می‌دوزیم. همه‌ چیز یکنواخت است: رایانه‌مان، کاغذهایمان، و پنجره‌ای که به دیوار ساختمان روبه‌رو باز می‌شود. گاهی احساس می‌کنیم جز این صحنۀ تکراری رابطه‌ای با دنیای واقعی نداریم؛ ما همان کسانی هستیم که از دبیرستان به دانشگاه و سپس به این اتاقک و میز و صندلی هدایت شده‌ایم. تا اینجا تفاوتی با نویسندۀ این کتاب و اغلب کارمندان اداری یا دانشگاهیِ دیگر نداریم. اما متیو کرافورد استاد فلسفه‌ای است که بعد از کار اداری روزمره‌اش پا به دنیای تازه‌ای می‌گذارد؛ به تعمیرگاه موتورسیکلت خودش پناه می‌برد و مشغول تعمیر موتورهای فرسوده می‌شود. او در این کتاب از تجربۀ فلسفی‌اش در انجام کارهای یدی حرف می‌زند و ما را به سفری برای کشف کار معنادار و لذت‌بخش می‌برد.