“بوبی بچه بدی نبود. اما همیشه بوی بد می‌داد. تازه از بوهای بد هم خوشش میومد. مثلا بوی کلم‌پخته و تخم مرغ گندیده را دوست داشت. از بوی گند کود لذت می‌برد. پدر بوبی هر روز او را با ماشین به مدرسه می رساند. آنها از کنار مزرعه‌ها می‌گذشتند، آن‌وقت بوبی شیشه ماشین را پایین می‌کشید تا بوی کود را حس کند. یک روز مادر به اتاقش می‌آمد تا بیدارش کند، اما ناگهان جلوی بینی‌اش را گرفت و گفت: «پیف!! چه بوی بدی می آید!»”