کتاب عکاسی بی هوا توسط فردی نیمه‌حرفه‌ای نوشته شده است. لوتارد ادعا می‌کند رویکرد او نسبت به عکاسی، رویکردی نامتعارف است. عکاسی بی هوا به شکل کلاسیک، معمولا در طول تاریخ روی افراد سرشناس تمرکز کرده است تا به واسطه‌ی آن مخاطب بیشتری را مجذوب خود کند.
عکاسی کاندید که در این کتاب با عنوان عکاسی بی هوا از آن یاد می‌شود، شکلی از عکاسی است که عکاس در آن به موضوعات انسانی خود نزدیک می‌شود و پیش از آن که افراد واکنشی خود‌آگاه به دوربین نشان دهند، تصویر آن‌ها را به ثبت می‌رساند. عکاسی بی هوا که اغلب در عکاسی خیابانی نمود می‌یابد، از حدود دهه‌ی ۱۹۳۰ وجود داشته و جایگاه خود را در عکاسی خیابانی معاصر تثبیت کرده است.
باین کتاب به بهانه عکاسی خیابانی ترجمه شده است ولی هدف آن را می‌توان بدین صورت تعریف کرد:
نگاهی دوباره به زندگی و تدبر در آن و پی بردن به این که انسان‌ها با تمام تمایزاتی که با یکدیگر دارند، بیشتر از آن چه قابل تصور باشد به یکدیگر شباهت دارند.