برای درک درست و ارزشگزاری گونترگرانس نخست باید شاهکارش طبل حلبی را خواند بدون خواندن این اثر هر نوع اظهار نظر قطعی پیش داوری صرف است. گرایش گونترگراس به نویسندگانی چون رابله و سروانتس و شیوه نوشتن و فضای داستانی آنها و به کار گرفتن اسطوره و افسانه و فابل و انتخاب آدمهای گوژپشت و گورزاد و غمبادی و سگ و موش و گربه همه از این رهگذر است.آدمهای گراس اغلب مجنون و معیوب و علیل اند اغلب دلقک اند اما از نیرویی عجیب و شیطانی برخوردارند از نیروی قهرمان سازی… طبل حلبی اثری است فلج کننده،خواننده را در چنگال خود می گیرد و آنگاه با سر در گنداب زندگی دهشتزا رهایش می کند.