رمانی است به قلم فردریک بکمن، نویسنده ی کتاب پرطرفدار مردی به نام اُوِه، با ترجمه الهام رعایی و چاپ انتشارات نون. بیورن استاد شهری کوچک است که درست وسط یک جنگل گیر افتاده است، شهری که مدت هاست هیچ برگ برنده ای ندارد و برای شهرهای کوچک این یعنی باخت. تنها امیدی که برای مردم این سرزمین وجود دارد پیشروی در بازی هاکی است، آن هم توسط جوانانی که گذشته ی پرافتخار شهرشان را به یاد نمی آورند. فردا روز سرنوشت سازی برای اهالی بیورن استاد است، روزی که مسابقه ی هاکی بین آن ها و بهترین تیم کشور برگزار می شود و اما ماجراهایی به وقوع می پیوندند که به همه چیز رنگ و بوی دیگری می بخشد.

همه ی ما بزرگ سالان در زندگی روزهایی داریم که کاملا احساس تهی بودن می کنیم. وقت هایی که دیگر نمی دانیم داریم این همه وقت را صرف جنگیدن برای چه می کنیم، وقت هایی که واقعیت و نگرانی های روزمره به ما هجوم می آورد و نمی دانیم دیگر چقدر می توانیم دوام بیاوریم. مسئله ی جالب این است که ما همه این توانایی را داریم که مدت ها به همین ترتیب زندگی کنیم و دست از این افکار هم برنداریم، اما وحشتناک اینجاست که نمی دانیم دقیقا چه مدت.