کتاب شاهراه

رماني است از سينا دادخواه، رمان نويسي كه اولين رمانش  به نام «يوسف آباد خيابانِ سي و سوم» كه درنيمه ي دوم دهه هشتاد منتشر شد با بازتاب فراواني از سوي مردم روبرو شد و پس از آن رمان «زيباتر» را روانه بازار كرد. شاهراه كه سومين رمان او محسوب مي شود ساختاري متفاوت تر از دو رمان قبلي دارد و درباره ي پسري است جوان كه در خاطرات گذشته ي نزديك  خود كه بخشي از آن با پدري خاص و در مكان هايي دوست داشتني گره خورده است سير مي كند. داستان پسري در تهرانِ سال هاي اخير با پرسه زني ها و رازهايش. انتشارات چشمه اين رمان دلنشين را در سال 1396 چاپ و منتشر نموده است.

سال هاي بسيارــ اما نه آن قدرهاــ دور… تا آن وقت ظاهر را به بهترين شكل حفظ كرده اند؛ وقتي سوار تله كابين مي شويم، تازه به حالت غيرعادي ميزبان ها پي مي برم. پاترول زده دنده هوايي و مسير سه ساعته رامسر را دو ساعته آمده. توي راه به ابتكار بابا، هوپ بازي كرده ايم. فكر نمي كردم آن ها استقبال كنند، اما هوپ گفتن تا پاي كوه ادامه داشته. يك، دو، هوپ… چهار، پنج، هوپ…

سرم را كه بالا مي آورم، انتظار دارم بابا همان جا بر صندلي پلاستيك لم داده باشد و ماءالشعير و ليمو و نمك و زيتونش را مزمزه كند و از خاطرات سال هاي كار و روند تهيه ي آن مستند ورزشي كه ناتمام ماند، با مرادي حرف بزند؛ حرف هاي خاله زنكيِ هميشگي كه لابد بعد از بازخريد از سازمان بيشتر هم شده. ماهي به دُمش رسيده؛ اين پيچ را كه رد كنيم، ده سالگي دوباره به من چشمك مي زند… دفعه ي بعد قرارمان شنا در رودخانه هاي خروشان و شيرجه در سيلاب هاي بهاري؛ اما عمق ني ني محزون چشم هاي بابا يعني نجات غرق شدگان دريابارها به اين آساني ممكن نيست…