کتاب روزنگار رواقی گری

کتاب روزنگار رواقی گری

کتاب روزنگار رواقی گری: سنتِ نوشتنِ پند و اندرز در ایالات متحده ریشهٔ عمیقی دارد. باتوجه‌به تقارن تحولات نواندیشی در انگلستان (دورهٔ خردگرایی قرن هجده میلادی) با شروع به کار نویسندگان امریکایی به‌عنوان مؤلفانِ مستقل از بریتانیا، نوشته‌هایی که سبک سخنرانی یا وعظ و خطابه داشتند، در ایالات متحده زیاد بوده‌اند. بااین‌که در ابتدای قرن هجده مردم حرف صحیح را به‌سادگی می‌پذیرفتند (حتی اگر از زبان شخصیتی تخیلی به نام ریچارد بیچاره بود)، دنیای امروز طوری شده است که اگر حرف و صحبتی بدون ارجاع به فردی شناخته‌شده یا منبعی معتبر باشد، خریدار نخواهد داشت.رواقی گری نوعی  سنت در امریکاست، .روحی کاملاً سنتی و کلاسیک، در کنار آگاهی به تغییرات زمان و استفاده از منابع جدید. البته منابع این کتاب از بُعد تاریخی جدید نیستند، اما ازلحاظ کاربردی چرا. نویسنده با استفاده از فلسفه به‌عنوان منبع، تلاش کرده است پندهایی برای زندگی‌کردن به من و شما بدهد. فلسفه‌ای که نویسنده انتخاب کرده، رواقی‌گری یا ستاوندی‌گری، از مکاتب شناخته‌شده و نسبتاً مطرح است. بااین‌که ریشهٔ رواقی‌گری به قبل از میلاد مسیح و به یونان باستان بازمی‌گردد، مؤلفان با مراجعه به فلاسفهٔ متأخر تلاش کرده‌اند از متن‌ها و نقل‌قول‌هایی استفاده کنند که کاربردی‌ترند.

روزنگار رواقی‌گری برای خواندن نیست؛ لازم است این کتاب را زندگی کنید، بنوشید، بپوشید، هضم کنید. این کتاب شبیه کتاب‌های دیگر کتابخانه‌تان نیست. قبل از این‌که روزنگار را شروع کنید، هر تصوری را که از آثار مشابه دارید کنار بگذارید.

توصیه مترجمان این است که تاحدّامکان از خواندنِ بیشتر از روزی یک صفحه پرهیز کنید. شاید کنجکاو باشید که بدانید توصیهٔ روز بعدی چیست یا شاید به خودتان بگویید با مطالب آن صفحه مشکلی ندارید و بهتر است سراغ مطلب روز بعد بروید. حتی در مواردی که تأمل روزانه از یک پاراگراف هم کوتاه‌تر است، بازهم چیزهای زیادی برای فکرکردن خواهید یافت. شاید لازم باشد هر تأمل را چند مرتبه در طول یک روز یا یک هفته بخوانید؛ تشخیص آن به خودتان بستگی دارد.