چهارشنبه شب تصمیم گرفتم توی شهر بمانم. کمکی پول داشتم و تصور کاملا روشنی از اینکه چه طوری خرجش کنم: نوشیدن. فقط نه تنهایی. حداقل با یکی دیگر، اگرچه بهتر آنکه سه نفری، حتی المقدور همه تا ته شلوار صمیمی. به قول شاعر، شب شراب نیارزد به معاشران اتفاقی.