عزیز نسین کتاب «خر مرده» را در سال ۱۹۵۷ به نگارش درآورد. کتاب در قالب داستان بلند نوشته شده. داستان از بیست‌و‌سه نامه تشکیل یافته که خر مرده‌ای از آن دنیا خطاب به دوستش، زنبور سرخ نوشته و در آن نامه‌ها قصه‌ی چگونه مردن و اتفاقات بعد از مرگش را به زنبور سرخ شرح می‌دهد. عزیز نسین با نوشتن این داستان بلند سعی داشته وضعیت نابسامان اجتماعی کشور ترکیه را به شیوه‌ی طنز از زبان یک حیوان بیان کند و استفاده از کاراکتر «خر» در داستانش، تصمیمی عامدانه بوده تا با مفاهیم کنایه‌آمیزی که پشت این کلمه هست، استثمار بشر را به وسیله‌ی گروه کوچکی از بورژواها نشان دهد. یکی از شاخصه‌های آثار عزیز نسین به کارگیری طنز تند و نیش‌دار در کارهایش است که در کتاب «خر مرده» نیز این ویژگی به عیان دیده می‌شود.

برشی از کتاب:

«خدا رو شکر تو دنیایی که ازش دل کندم، از دو گروه بازخواست نمی‌شه: یکی دیوونه‌ها و اون یکی پادشاه و رئیس جمهورها…

فقط این‌ها هستند که به خاطر کارهایی که انجام می‌دن مورد بازخواست قرار نمی‌گیرن.

فرض کنیم من یه رئیس جمهور بی‌مسئولیت بودم و سرفه می‌کردم. آدم‌ها می‌گفتن “عجب سرفه‌ی باارزشی!” و صدای سرفه‌م رو از بلندگو پخش می‌کردن. اگه واسه خمیازه دهنم رو باز می‌کردم می‌گفتن: “وای، چه نغمه‌ی زیبایی!”»