کتاب حکایت های عطار نیشابوری

کتاب حکایت‌های عطار نیشابوری – مجموعه ادبیات کهن (8) : یکی از شاعران و عارفان برجسته در ادبیات فارسی فریدالدین عطار نیشابوری است. استاد فروزانفر درباره او چنین می‌گوید: (عطار از آن، مردان مشهور و در عین حال ناشناخته ادبیات فارسی است که اینان نه مرد روزگار خود و نه مرد روزگار ما، بلکه مرد زمان و عصری هستند که ممکن است تکامل بشر و علو انسانیت از این پس آن را به وجود آورد) و…

عطار نیشابوری کیست؟

فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری (۱۱۴۶م/۵۴۰ق – ۱۲۲۱م/۶۱۸ق) یکی از عارفان، صوفیان و شاعران ایرانی سترگ و بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم بود.

مسلک عارفانه و صوفی‌پسند عطار نیشابوری باعث شد بسیاری از اصحاب خانقاه و دراویش به او نظر داشته‌باشند و اشعار و آثارش را گرامی بدارند. این بلندنامی البته بسیارانی را واداشت تا از اعتبار او بهره‌ای ناستوده ببرند و مجعولات و توهمات خویش را به نام او به مردمان عرفان‌دوست و صوفی‌مسلک عرضه کنند. از این رو در میان آن‌چه از عطار و به‌نام او باقی مانده، سره از ناسره شناختن صعب است و نیازمند سال‌ها کار و پژوهش. تاکنون بزرگان بسیاری کوشیده‌اند اثار اصیل عطار را تصحیح کنند و به پارسی‌زبانان علاقه‌مند عرضه بدارند.

مثنوی اسرارنامه از اولین آثار عطار نیشابوری است. مثنوی درخشانی شامل ۳۳۰۵ بیت در ۲۲ مقاله که تحت تاثیر مخزن‌الاسرار نظامی، حدیقه‌الحقیقه سنایی و تحفه‌العراقین خاقانی خلق شد. تفاوت بیان عطار با پیشینیان در لطافت و سادگی آن است. سبکی که توانست دل عموم مردم را به‌دست آورد. عطار اسرارنامه را با توحید و نعت پیامبر اسلام و مدح بزرگان دین آغاز کرده، زان‌پس به مقولات عرفانی و صوفیانه پرداخته‌است.