کتاب حکایت های جوامع الحکایات

کتاب حکایت های جوامع الحکایات و لوامع الروایات از سدیدالدین محمد عوفی یکی از آثار بسیار مهم در نثر ادبیات فارسی است. این کتاب از چهار قسم و هر قسم بیست و پنج باب تشکیل شده است که در مجموع صد باب می شود. هر باب، موضوعی خاص و عنوانی ویژه دارد و داستان های هر باب متناسب با عنوان هریک برگزیده شده است. عوفی مدتهای مدیدی در فرا رودان و سیستان و خراسان بزرگ به سفر پرداخت و سقوط خوارزمشاهیان را به چشم دیده است.

لباب الباب و جوامع الحکایات و لوامع الروایات از آثار ارزشمند او می باشد. جوامع الحکایات در بر دارنده حکایت ها روایت های گوناگونی می باشد که عوفی آنها را جمع آوری کرده است. به شیوه رایج، در کنار نثر روان و سلیس این اثر، اشعار عربی و فارسی نیز چاشنی حکایات شده است. همچنین از آیات و احادیث نیز در میانه نثر کتاب استفاده کرده است.

طرح این کتاب در زمان حکومت سلطان ناصر الدین قباجه ریخته شد اما صورت موجود آن در ایام دولت شمس الدین ایلتتمش (۶۲۵ به بعد) پدید آمد و احتمالاً حدود سال ۶۳۰ نگارش آن پایان یافت و به نظام الملک جُنیدی، وزیر سلطان شمس الدين، تقديم شد.