کتاب حاکم و دیوانه

پس از «بندی قلعۀ بیداد، زندگی شیخ الرئیس در محبس» اینک نوبت به شنیدن قصۀ فرزانه‌ای دیگر به نام «حسن بن الهیثم» دانشمند نامدار فیزیک، مخترع عدسی و اخترشناس نابغه رسیده که از او به عنوان پدر فیزیک اپتیکال یاد می‌کنند. نام‌آورانی چون کپلر، گالیله و دکارت از کتاب «المناظر» او بسیار تأثیر پذیرفته‌اند. این خردمند اولین کسی بود که ثابت کرد نور از اشیاء به چشم می‌تابد و قوانین شکست نور را تدوین کرد.
حسن بن الهیثم که در روزگار جهل مقدس خلفای مصر و بغداد می‌زیست با خلیفۀ بغداد و خلیفۀ فاطمی، الحاکم بامرالله، که فردی مستبد و مروج تعصبات دینی عاری از فهم بود به مخالفت برخاست تا جایی که ناگزیر از پناه بردن به دیوانه‌نمایی شد. و با تظاهر به جنون در انزوای پرغوغایش کاری کرد که قصه‌اش را در حکایت «حاکم و دیوانه» خواهیم خواند.
او در این قصه به ما می‌گوید فقیر آن سرزمینی است که فرزانگان در آن جایگاهی ندارند و جاهلان مستبد و کاسبان دین آن را جولانگاه خویش کرده‌اند. با خواندن این قصه ما، بار دیگر «ما» می‌شویم. مایی برآمده از فرزانگی که داریم و نباید فراموششان کنیم. هرگز، هرگز، هرگز…