کتاب جسمانیت و علوم شناختی

کتاب جسمانیت و علوم شناختی اثر ریموند دبلیو. گیبز جونیور، اثری پیشگامانه است که نظریه‌های سنتی شناخت را به چالش می‌کشد. این کتاب که در سال ۲۰۰۵ منتشر شد، مفهوم شناخت تجسم‌یافته را معرفی می‌کند و استدلال می‌کند که فرآیندهای شناختی عمیقا تحت تأثیر تعامل بدن با جهان هستند. گیبس، یکی از چهره‌های برجسته در علوم شناختی، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه تفکر، زبان و ادراک را نمی‌توان بدون در نظر گرفتن نقش بدن فیزیکی در شکل‌دهی به آنها به طور کامل درک کرد. این کتاب سهمی اساسی در این حوزه دارد و نگاهی جامع به نحوه درهم‌تنیده شدن ذهن و بدن در شکل‌گیری فکر و تجربه ارائه می‌دهد.
در “جسمانیت و علوم شناختی”، گیبز تجزیه و تحلیل مفصلی از این‌که چگونه شناخت یک فرآیند بی‌جسم و انتزاعی نیست، همانطور که به طور سنتی باور می‌شد، ارائه می‌کند. بلکه شناخت به تجربیات حسی-حرکتی بدن وابسته است. او مدل‌های شناختی کلاسیک را که ذهن را از بدن جدا می‌کند، نقد می‌کند و بر اهمیت تعاملات بدنی با محیط تأکید می‌کند. این کتاب طیف وسیعی از موضوعات را پوشش می‌دهد، از نحوه استفاده از استعاره‌های بدنی در زبان گرفته تا نحوه شکل‌گیری ادراک توسط اعمال ما. گیبز این ایده‌ها را از فلسفه، عصب‌شناسی و روان‌شناسی ادغام می‌کند و آن را به کاوشی بین‌رشته‌ای از رابطه بین بدن و ذهن تبدیل می‌سازد.

این کتاب به چندین بخش کلیدی تقسیم می‌شود که هرکدام به جنبه‌های متفاوتی از شناخت تجسم‌یافته، از جمله نقش استعاره در شکل‌دهی فکر، رابطه بین عمل و ادراک، و اهمیت تجارب حسی-حرکتی در درک ذهن پرداخته است. “جسمانیت و علوم شناختی” در هسته خود به موضوع ارتباط ذهن و بدن می‌پردازد. گیبز استدلال می‌کند که شناخت یک فرآیند ذهنی منزوی نیست، بلکه عمیقا در تجربیات و اعمال بدن ریشه دارد. این دیدگاه چالش‌هایی را برای تصورات دیرینه‌ای که ذهن مستقل از بدن عمل می‌کند، به‌وجود می‌آورد و نشان می‌دهد که درک واقعی شناخت تنها از طریق توجه به اینکه چگونه تجربیات فیزیکی افکار و ادراکات ما را شکل می‌دهند، به دست می‌آید. یکی دیگر از موضوعات کلیدی، نقش استعاره در زبان و شناخت است. گیبس نشان می‌دهد که بسیاری از مفاهیم انتزاعی در تجربیات بدنی ریشه دارند، مانند توصیف احساسات با عبارات فیزیکی (مثلا «درد دل» یا «احساس بی‌حالی»). او بررسی می‌کند که چگونه این استعاره‌های تجسم‌یافته درک ما از جهان را شکل می‌دهند.

در قسمتی از این کتاب میخوانیم:

کتاب حاضر این نکته را می کاود که چگونه تجربیات ذهنی و احساس شده ی بدن های افراد در عمل بخشی از زمینه بنیادی شناخت و زبان آن ها را فراهم می سازد. شناخت چیزی است که وقتی بدن با جهان فرهنگی و فیزیکی هم کنشی می کند پدید می آید، و باید برحسب هم کنشی های پویای بین انسان و محیط مطالعه شود. زبان و اندیشه ی انسان از الگوهای تکراری فعالیت جسمانی ای پدید می آید که رفتار آگاهانه ی در – جریان را مقید می سازد. نباید شناخت را صرفا داخلی، نمادی، محاسباتی و ناجسمانی فرض کرد، بلکه باید در جست و جوی راه هایی بود که به زبان و اندیشه به صورت اجتناب ناپذیری از رهگذر کنش جسمانی شکل دهد.

جسمانیت و علوم شناختی انبوهی شواهد تجربی از رشته های مختلف، از جمله پزوهش هایی در حوزه های ادراک، مفاهیم، تصورات ذهنی و استدلال، زبان و ارتباط، رشد شناختی و عواطف و آگاهی را توصیف می کند که تایید کننده این ایده است که ((ذهن جسمانی است)).

در مورد نویسنده کناب:

ریموند دبلیو. گیبز جونیور، استاد روانشناسی و محقق سابق دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز است. زمینه های تحقیقاتی او در زمینه روانشناسی زبان تجربی و علوم شناختی است. کار او به طیفی از مسائل نظری مربوط می‌شود، از پرسش‌هایی درباره نقش تجسم تجربه در اندیشه و زبان، تا نگاه کردن به استفاده و درک مردم از زبان مجازی (مانند استعاره، کنایه، اصطلاحات). تحقیقات ریموند گیبز به ویژه بر تجربه بدنی و معنای زبانی متمرکز است. بیشتر تحقیقات او با انگیزه نظریه های معنا در فلسفه، زبان شناسی و ادبیات تطبیقی ​​است.