کتاب بچه های قالی باف خانه

بچه ها مثل مارمولك به قالی نیمه بافته چسبیده بودند. روی رنگ ها كله می كشیدند. چشم ها در تاریك روشن قالیباخانه برق می زند . چشم ها درشت و سیاه بودند و از ته گودی صورت های زرد ، نخ را می پاییدند . نگاه ها و پنجه ها خسته و دقیق درگیر ساخت و پرداخت گل های ریزو درشت، سرخ و زرد و شاخ و برگ های سبز قالی بودند. صدای گامپ گامپ كلوزا و پاكی ، پچ پچ دخترها و گریه بچه ای شیر خوار با صدای یكنواخت و غم آور« نقش گو» همراه بود نقش گفتن بیشتر ناله بود زمزمه بود تا گفتن.