گزین گویه ها و ناگفته های سهراب سپهری

در تاریکی آن قدر مانده ام که از روشنی حرف بزنم .
هزارها گرسنه دیده ام و هیچ وقت از گرسنگی حرف نزده ام
دهانم گس شده است ،
گرسنگی سبک دهانم را عوض کرده و من دین خودم را ادا کرده ام .
خود را به رفتن که سپردیم ،
باید برویم .
مسافری را که پا در رکاب دارد ، رفته گرفته ایم .
هرچه هم دم بدرود اشک ریخته باشیم ،
از آستانه ی در که گذشت ، بازگشت او را خوش نداریم .