کتاب آیا علم و دین سازگارند

کتاب آیا علم و دین سازگارند را می‌توان از کلاسیک‌های فلسفه دین به شمار آورد؛ اثری مختصر و سرراست برای تدریس در دوره‌های علم و دین، علم و فرهنگ و فلسفۀ دین. این کتاب، که نسخه مکتوب مناظره دو فیلسوف، آلوین پلنتینگا و ِ دنیل دِنت، درباره رابطه علم و دین و با موضوع مشخص «سازگاری علم و دین» است، تاکنون به زبان‌های ایتالیایی، لهستانی، رومانیایی، پرتغالی و کره‌ای بازگردانده شده است.

پلنتینگا سخنان خود را با محدود ساختن عنوان مناظره از «آیا علم و دین سازگارند؟» به «آیا نظریۀ کنونی فرگشت و خدای مسیحیت سنتی سازگارند؟» آغاز می‌کند. نظرش این است که نظریه کنونی فرگشت و خدای مسیحیت نه‌تنها سازگارند، که به بار آمدن «شگفتی‌های جانداران» از رهگذر فرگشتی هدایت‌ناشده باورناپذیر می‌نماید. باور داشتن به نظریه فرگشت نیازمند باور داشتن به خدا است.

دِنِت، به‌گونه‌ای کم‌وبیش شگفت‌آور، دست‌کم در آغاز، در پذیرش سازگاری نظریه کنونی فرگشت و خداباوری با پلنتینگا هم‌داستان است. آنچه دِنت به‌شدت رد می‌کند باورناپذیری فرگشت هدایت‌ناشده است و اینکه باور داشتن به نظریه فرگشت مستلزم باور داشتن به خدا است.

درمورد نویسنده کتاب آیا علم و دین سازگارند

الوین کارل پلنتینگا فیلسوف دین آمریکایی برجسته است. الوین پلانتینگا در سال ۱۹۳۲ در ایالت میشیگان آمریکا متولد شد. پدر وی دانش‌آموخته فلسفه و وابسته به کلیسای اصلاح‌شده بود. الوین هم راه پدر را در پیش گرفت و در کالج کالون به آموزش فلسفه پرداخت. وی در این باره می‌گوید: جاذبه کالج کالون برای ترکیب فعالیت جدی فلسفی با علاقه و دل بستگی اصیل دینی بود.

مسئله مهم در این کالج یافتن ربط و نسبت‌های فعالیت علمی و عقلانی با حیات دینی بود. در سال ۱۹۵۴ برای تکمیل تحصیلات فلسفی خود به دانشگاه میشیگان رفت و در کلاس درس کسانی چون ویلیام فرانکنا و ویلیام آلستون حضور یافت. وی ضمن اعتراف به شکوه خیره‌کننده مباحث فلسفی در دانشگاه میشیگان، از این که تلاش فلسفی آن‌ها مصروف حل پرسش‌های اصلی و مهم نمی‌شد، اظهار نگرانی می‌کرد. پلنتینگا سپس به دانشگاه ییل می‌رود و در سال ۱۹۵۸ دکترای فلسفه می‌گیرد.