کتاب آواره و سایه اش

کتاب آواره و سایه اش

معرفی کتاب آواره و سایه اش اثر فردریش نیچه

کتاب آواره و سایه اش نخستین بار در سال ۱۸۷۹ به صورت پیوست و مکمل کتاب انسانی، زیاده انسانی و بعدها به صورت مستقل منتشر شد. این کتاب در پایان دوره‌ی نخست تفکر نیچه و پس از زایش تراژدی و تأملات نابه‌هنگام نوشته شد. آواره و سایه‌اش دربردارنده‌ی گزین‌گویه‌هایی است با ساختاری مبتکرانه و منحصر به فرد. اثر با گفت‌و‌گوی تأمل‌برانگیز «سایه» با «آواره» که شاید کنایه از دو پاره‌ی وجود آدمی باشند، آغاز می‌شود.

سایه که تاکنون خاموش بوده اکنون از خاموشی آواره در شگفت شده و می‌خواهد به او مجال سخن گفتن بدهد. آنگاه در ۳۵۰ پاره‌ی کتاب، نیچه از رمانتیسم، اخلاق، نثر، ادبیات، موسیقی، طبیعت و غیره سخن می‌گوید، تا در پایان باز به این پرسش برسد که «تو کجایی؟ کجایی تو؟»

آواره و سایه‌اش از آثار اواخر دورة نخست تفکر نیچه است. این اثر با گفت‌وگویی میان آواره و سایۀ او، که سایه آغازگر آن است، شروع می‌شود. پس از این گفت‌وگو، سیصد و پنجاه پارة فلسفی دربارة اخلاق، طبیعت، ادبیات، موسیقی و… می‌آید و بعد دوباره آواره و سایه مشغول گفت‌وگو می‌شوند.

نیچه در این اثر خود نیز مانند سایر آثارش اندیشه‌های خود را نه به صورت آکادمیک و نظام‌مند، بلکه در قالب پاره‌هایی شعرگونه بیان می‌کند؛ پاره‌هایی که آمیزة شعر و فلسفه‌اند و همچون دیگر آثار این فیلسوف آلمانی، حاویِ تردیدهایی بنیان‌برانداز در باورهای رایج و تثبیت‌شده، به قصد رهایی از قیود گذشته و خلقِ اندیشه و جهانی نو.
آواره و سایه‌اش با ترجمه و مقدمۀ علی عبداللهی در نشر مرکز منتشر شده است. ترجمۀ فارسی این کتاب با بخشی با عنوان «نیچه در ایران» و نیز کتابشناسی آثار نیچه در زبان فارسی همراه است.