یکی از تاثیرهای خواندن کتابی که با چنین دقت وارد جزئیات اندک می‌شود، این است که وقتی کتاب را می‌بندیم و زندگی عادی امان را از سر می گیریم، ممکن است ما هم دقیقا به این جزئیات همان واکنشی را نشان بدهیم که نویسنده اگر در کنار ما بود نشان می‌داد. ذهن ما تبدیل به راداری می‌شود که از نو تنظیم شده تا جزئیاتی را که در خودآگاه ما سیلان دارد، ضبط کند، تاثیرش همانند آوردن رادیویی است به درون اتاقی که فکر می‌کردیم ساکت است، و متوجه می‌شویم که این سکوت فقط در طول موج خاصی وجود داشته، حال آنکه در تمام این مدت ما در این اتاق امواج صداهایی را داشته‌ایم که از ایستگاهی در اوکراین یا گفتگوی تلفنی راننده تاکسی را با مرکزش پخش می‌کرده. توجه ما به سایه روشن‌های آسمان، به تغییر حالت‌های یک چهره، به ریاکاری‌های یک دوست و یا اندوهی نهانی در وجودمان که پیشتر نمی‌دانستیم وجود دارد، جلب می‌شود. کتاب مورد نظر با حساسیت‌های مشهودش ما را حساس‌تر می‌کند و گیرنده‌های خاموش مان را روشن می‌کند.