صحنه ی پیش رویم تقلیدی توخالی از شکوه و شادی بود. به نظر می رسید تمام عشق ها چیزی جز شهوت نیست و تمام آنچه حقیقت جلوه می کرد چیزی جز فریب نبود. یاد کتاب کالبد شناسی هملت افتادم که اسکلت زیر پوست را نشان می داد، تصویر سیاهی یادآور مرگ که منتظر همه است. می دانستم که دیگر هرگز از شکوه پر رنگ و لعاب السینور لذت نخواهم برد. ولی آیا اکنون کاری جز شرکت در این بازی و تظاهر به لذت بردن از دستم برمی آمد؟ این بود که بین جمعیت راه افتادم، لبخند خجولانه ای زدم و سرم را برای راست و چپ تکان دادم.