کتاب دریای آسایش

معرفی کتاب دریای آسایش

کتاب دریای آسایش نوشتهٔ امیلی سنت‌جان مندل و ترجمهٔ  فاطمه جابیک است که انتشارات میلکان آن را منتشر کرده است.

در این داستان نویسنده، شما را غافلگیر می‌کند حتی  اگر با قلمش آشنا باشید. یکی از ویژگی‌های زیبای رمان دریای آسایش این است که امیلی سنت‌جان مندل، نویسنده، به شکلی عمیق و دقیق شخصیت‌های داستان خود را می‌آفریند و هنرمندانه، فضاسازی‌هایی متناسب با شخصیت‌ها خلق می‌کند. امیلی سنت‌جان مندل در این اثر به پاسخ سؤالات بنیادین زندگی پرداخته شده است.

بخشی از کتاب دریای آسایش

«امواج ملوانانی که به هم تنه می‌زدند و همدیگر را هل می‌دادند از جلوی پنجره‌اش رد شدند. گهگاه به بالا نگاه می‌کردند. از تماشاکردنشان لذت می برد، ولی جرئت نمی کرد سمتشان برود که سر صحبت را باز کند. در ضمن آنها همدیگر را داشتند و تنها نبودند. وقتی مست می‌شدند، دست در گردن هم می‌انداختند و ادوین هم حسودی می‌کرد.

(می توانست به دریا برود؟ البته که نه. تا این فکر به ذهنش خطور کرد، کنارش گذاشت. یک بار شنید مردی حواله بگیر خودش را از نو ساخته و ملوان شده، ولی ادوین ابداً مرد کار نبود.)

عاشق تماشای رسیدن کشتی‌ها بود. کشتی‌های بخار، انگار با هاله‌ی اروپا که به عرشه‌هایشان چسبیده، وارد بندر می‌شدند.

یک بار صبح ها برای قدم زدن می رفت و یک بار هم بعدازظهرها. به سمت لنگرگاه می رفت یا قسمت‌های مسکونی جزیره. در خیابان برینگتون، به مغازه‌هایی که جلوی درشان چترهای راه راه داشت وارد می‌شد و از آنها بیرون می‌آمد. دوست داشت سوار ترن برقی شود و آخر خط پیاده شود و بعد هم دوباره با آن برگردد و در راه خانه‌ها را تماشا کند که کم کم جایشان را به خانه‌های بزرگ‌تر یا ساختمان‌های تجاری مرکز شهر می‌دهند. از خرید کردن، به خصوص خریدن چیزهایی که لازم نداشت، هم خوشش می‌آمد: نان، کارت پستال، یک دسته گل. پیش خودش فکر کرد می‌تواند همین زندگی را انتخاب کند. میشد زندگی‌اش به همین سادگی باشد؛ نه خانواده‌ای، نه شغلی. فقط چند لذت ساده‌ی زندگی همراه با ملحفه‌های تمیزی که آخر رو انتظارش را می‌کشیدند و مقرری ماهیانه‌ای که از خانه حواله می‌کردند. می‌شد زندگی در خلوت تنهایی لذت‌بخش باشد.»