«انتظار می رود که شاه تا ده سال آینده فعالانه در قدرت باقی باشد». این نتیجه گیری گزارشی کاملاً سری دربارۀ آیندۀ شرایط سیاسی ایران بود که تحلیلگران سازمان سیا در آبان ماه سال 1357 به دولت ایالات متحده ارائه کردند. 100 روز بعد، پادشاهیِ 37 سالۀ محمدرضا پهلوی سقوط کرد.
انقلاب اسلامی ایران از همان لحظۀ پیروزی چالشی دشوار پیش پای تحلیلگرانی گذاشت که وضعیت ایران را مطالعه می کردند: چرا هیچ کس نتوانسته بود انقلابی چنین سهمگین را پیش بینی کند؟ چارلز کورزمن، استاد جامعه شناسی دانشگاه کارولینای شمالی، در این کتاب به مطالعۀ همین تصورناپذیری می پردازد.
او تحلیل های رایج دربارۀ انقلاب اسلامی را مطرح می کند و نشان می دهد چطور در نظر نگرفتنِ «پیش بینی ناپذیریِ وقایع» باعث شده است تجربۀ انقلاب به درستی تجزیه و تحلیل نشود. گری سیک، تحلیلگر بلندآوازۀ سیاسی، دربارۀ انقلاب تصورناپذیر در ایران گفته است: «کاری عظیم دربارۀ انقلاب ایران، و انقلاب به طور کلی».