خالکوب آشویتس روایتی است واقعی از زبان لالی سوکولوف اهل اسلواکی که در دوران جنگ جهانی دوم به اردوگاه کار اجباری آشویتس فرستاده و چندی بعد به عنوان خالکوب آنجا مشغول به کار می‎شود. او با استفاده از موقعیتش جان بسیاری را نجات می‎دهد. تجربیات لالی و ماجرای عاشقانه‎اش با دختری به نام گیتا، که او شماره‎اش را بر ساعدش خالکوبی کرده، روایتی خواندنی را پدید آورده که صحت آن با اسناد و مدارک مختلف تأیید شده است.

هدر موریس، نویسنده داستان، اعتقاد دارد: «‎خالکوب آشویتس داستان دو انسان معمولی است که در زمانی منحصربه‌فرد زیسته‌ و نه‎ تنها آزادی‎ بلکه احترام، نام و هویتشان نیز از آن‎ها گرفته شده است.» روایت، زیبایی دوچندان خود را مدیون این است که در صحبت‎های لالی، زندانی شماره 32407، هیچ شکافی میان حافظه و تاریخ وجود ندارد.