مدادتراش وسیله‌ای است که برای تراشیدن نوک مداد به‌کار می‌رود. برخی از انواع مدادتراش دارای دو تیغهٔ استوانه‌ای و در مواردی برقی هستند. زاویهٔ تیغه نسبت به مداد، میزان تیزیِ نوک را تعیین می‌کند. پیدایش مداد نوکی به دلیل رفع نیاز به مدادتراش و عدم تغییر ضخامت نوک طی کاربرد بوده‌است. مدادهای اولیه از جنس سرب ساخته می‌شد؛ به همین دلیل نام انگلیسیِ مغز مداد lead خوانده می‌شود. بعداً زغال چوب و گرافیت جایگزین آن شدند که با چاقو آنها را تیز می‌کردند. به دلیل سیاه شدن دست در تماس با این مواد، نوک مداد را در لفافی قرار می‌دادند و آن را کم‌کم باز می‌کردند. با تبدیل این لفاف به چوب، تراشیدن با چاقو و قلم‌تراش انجام می‌گرفت. بعد از انقلاب صنعتی و امکان تولید قطعات یک‌اندازه و ظریف، تیغ را روی سطحی ثابت می‌کردند و با گرداندنِ مداد، نوکِ آن را تیز می‌کردند. با کوچک شدن اندازهٔ این تیغه‌ها و استاندارد شدن آنها، سطح زیرین نیز کوچک و به شکل قابل حمل ساخته شد. تراش فابر کاستل طرح Ladybug برای تیزکردن تمامی مدادها است. برای این مدادتراش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد که به همراه یک پاک‌کن‌ کوچک – دارای دو سوراخ مختلف در زیر پاک‌کن، برای تراشیدن مدادهایی با ضخامتن‌های متفاوت با مخزن شفاف است.