ساز من ساز-زرافه ی گنده یی ست! می زنم ساز،در صعود، به خس و خس او جهان جهان، به تاخت روی آن سیمهای حس و آن شکم گرسنه ی شوق-گرفته، که هرگز کسی سیر نخاهد کرد، روی آن قلب گنده از چوب سختیان-کشیده، که هرگزش کسی نخاهد فهمید…