عده‌ای از اشخاص عصبی تلاش شدیدی به کار می‌برند برای اینکه بتوانند محبت و تأیید دیگران را بگیرند، و برای ارضای این تمایل از انجام هیچ کاری فروگذار نمی‌کنند. عده‌ای دیگر اجباراً خود را تسلیم و مطیع دیگران می‌سازند و قادر به ابراز وجود نیستند. عده‌ای هم تشنۀ توفیق یا کسب قدرت و ثروتند. بالاخره گروه آخری احتیاج شدید به عزلت‌گزینی و دوری از دیگران و استقلال و بی‌نیازی از هرگونه قید و بند دارند. ممکن است این سؤال به ذهن شما برسد که آیا اینکه من می گویم شخص عصبی این تلاش‌ها را به منظور حمایت و دفاع خودش در برابر اضطراب اساسی به کار می‌برد درست است و آیا به حق نباید این‌گونه تلاش‌ها را طبیعی انسان عادی دانست؟ جواب این است که این تمایلات کم‌وبیش در همۀ افراد عادی هم هست، بدون اینکه رنگ عصبیت داشته باشند. ولی وقتی همین تمایلات به صورت عصبی در افراد یافت شود کیفیت و نوع آنها با عادی به‌کلی فرق می‌کند. نوع عصبی این تمایلات دارای ویژگی‌ها و کیفیات خاصی است که به تفصیل در ضمن این کتاب به آنها اشاره خواهیم کرد.