کتاب زنان کوچک اثری است از لوئیزا می الکوت به ترجمه بیتا ابراهیمی و چاپ انتشارات پنجره. داستانی پیرامون چهار خواهر با نام های مگ، جو، بت و ایمی که در خلال جنگ های داخلی قرن نوزدهم آمریکا روایت می شود. پدر دخترها در جنگ حضور دارد و بنابراین آن ها تنها با مادرشان زندگی می کنند و پستی ها و بلندی های بسیاری را پشت سر می گذارند. این رمان خواننده را در معرض مسائل اخلاقی قرار می دهد و صداقت، پشتکار، عشق، یکدلی و بسیاری از ارزش های انسانی را می ستاید.

آن ها با هم خوش می گذراندند! کلی بازی و تردستی می کردند، به اسکیت می رفتند، عصرهای بسیار زیادی را با شادی در اتاق نشیمن قدیمی سپری می کردند و گاهی هم مهمانی های خوبی در خانه ی بزرگ داشتند. مگ هروقت که می خواست به اتاق موسیقی می رفت، جو به کتابخانه ی جدیدی دست پیدا کرده بود و ایمی هم از روی تابلوها نقاشی می کرد و از چیزهایی که از صمیم قلب دوست داشت لذت می برد. ولی بت، با این که عاشق نواختن پیانوی بزرگ بود، آن قدر شجاع نبود که به “عمارت سعادت”-نامی که مگ به خانه داده بود- برود. یک بار با جو رفته بود، اما صدای پیرمرد او را ترسانده و فراری داده بود و بت گفت که دیگر به آن جا نخواهد رفت. هیچ چیز نمی توانست تصمیم او را عوض کند، تا این که آقای لارنس از ترس او با خبر شد و به فکر راه حلی افتاد.